Antoni, Aleksander Stafiniak

Apel

Antoś i Aleksander są bliźniakami jednojajowymi,urodzonymi 14 listopada 2017 roku. Chłopcy rozwijali się prawidłowo, aż do około drugiego roku życia, kiedy zauważyłam pewne niepokojące symptomy. Sama tłumaczyłam sobie, że chłopcy potrzebują po prostu trochę więcej czasu na niektóre rzeczy. Jednak sytuacja zmieniła się, gdy Antoś i Oluś poszli do przedszkola z placówką Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. Jak to teraz mówię, "szczęście w nieszczęściu", ponieważ diagnoza została postawiona szybko i teraz, z perspektywy czasu, jestem za to bardzo wdzięczna.

Chłopcy są niezmiernie radosnymi, kochanymi, empatycznymi, pełnymi miłości i radości dziećmi. Dziećmi, które mają pewne trudności uniemożliwiające im normalne funkcjonowanie. Jednak w dobie internetu, gdzie coraz częściej mówi się o autyzmie, wierzę, że moje dzieci nie będą czuły się gorsze, przynajmniej w pewnym sensie. Antoś i Oluś nie mówią, posługują się jedynie pojedynczymi słowami. Jak to u dzieci z tą przypadłością bywa, miewamy wzloty i upadki. Cudowne progresje, ale i też demotywujące regresje, które czasami odbierają mi sen. Założyłam subkonto, ponieważ chciałabym walczyć o lepsze życie moich kochanych synów - zasługują na to i jako samotna matka, pracująca na cały etat, zrobię wszystko, aby moje dzieci miały piękne życie. Terapie nie należą do tanich, prywatnie czeka się krócej, ale dla mnie to ogromne koszty. Witaminy i suplementy, które powinni przyjmować na bieżąco, także nie są tanie. Dlatego składam mały apel, ale dla nas bardzo ważny: dla wszystkich, którzy chcieliby przekazać darowiznę, swój podatek, ogromne serduszko od Antosia i Olusia. Każdemu z osobna chcemy podziękować. Warto wierzyć w dobro i w to, że dobro powraca.

Dziękuję!
Mama Antosia i Olusia