Antonina Turmińska

Apel

Tosia to Wielka Mała Wojowniczka, która przyszła na świat ponad dwa miesiące przed czasem, w 31. tygodniu ciąży, jako jedno z bliźniąt. W Oddziale Intensywnej Terapii Noworodka, podpięta do aparatury, spędziła blisko miesiąc, walcząc o życie. W tym samym czasie straciliśmy naszą drugą córeczkę, która odeszła w wyniku powikłań wcześniactwa. Wcześniactwo naznaczyło na całe życie naszą jedyną córkę, Tosię.

Los zadał kolejny cios, gdy Tosia miała około 18 miesięcy. Wówczas otrzymaliśmy diagnozę Mózgowego Porażenia Dziecięcego w postaci czterokończynowej spastycznej.

Tosia od samego urodzenia jest pod stałą opieką zespołu fizjoterapeutów, lekarzy oraz wielu specjalistów, m.in. neurologa, kardiologa, ortopedy, okulisty, ortoptysty, neurologopedy i psychologa. Obecnie Tosia ma pięć lat i nie postawiła jeszcze swoich pierwszych kroków. Każdego dnia spędza przynajmniej kilka godzin na sali rehabilitacyjnej, bierze udział w licznych terapiach oraz regularnie uczestniczy w turnusach rehabilitacyjnych w całej Polsce. Jako rodzice codziennie walczymy o jak największe szanse Tosi na normalne życie i samodzielność.

Aby Tosia mogła osiągnąć jak największą sprawność, konieczna jest stała, intensywna rehabilitacja (kilka razy w tygodniu oraz codziennie w domu), zakup specjalistycznego sprzętu i zaopatrzenia ortopedycznego (m.in. ortezy, chodzik wsteczny, pionizator, wózek aktywny) oraz systematyczny udział w turnusach rehabilitacyjnych. Z powodu silnego i złożonego zeza Tosia przeszła już pierwszą z serii zaplanowanych operacji oczu. Aktualnie przygotowujemy Tosię do zabiegów zmniejszających spastyczność mięśni nóg. Tosia to bardzo inteligentna, pełna dziecięcej radości i miłości do życia dziewczynka. Jak każdy kilkulatek, marzy o jeździe na hulajnodze, skakaniu na trampolinie czy skakance i wspaniałej zabawie na placu zabaw z innymi dziećmi. Tosia każdego dnia uczy nas, jak cieszyć się z najmniejszych sukcesów i wytrwać w dążeniu do celu, wbrew wszelkim przeciwnościom.

Zrobimy wszystko, by spełnić jej marzenie o chodzeniu i samodzielności. Każde, nawet najmniejsze wsparcie, przybliży naszą najukochańszą córeczkę do lepszego życia, za co z całego serca ogromnie dziękujemy.

Dziękujemy, że jesteście z nami. Nie zmarnujemy tej szansy - Kasia i Piotr