Maksymilian Frankiewicz

Apel

Kiedy w wieku 2 lat mój Maks (ur. 7 marca 2014 roku) w dalszym ciągu unikał kontaktu wzrokowego, nie podejmował się żadnych zabaw, nie reagował na swoje imię i negatywnie przyjmował obecność innych dzieci, zaczęłam szukać pomocy. Diagnoza o zaburzeniach ze spektrum autyzmu padła bardzo szybko, a ja równie szybko zaczęłam działać.

Od początku poznania zaburzenia syna rozpoczęliśmy jego terapię behawioralną. Zaczął również uczęszczać do specjalistycznego przedszkola, gdzie ma możliwość terapii psychologicznej i logopedycznej. Maks przejawia u siebie wybitną inteligencję, tak naprawdę jego największą trudność stanowią umiejętności społeczne, gdyż nie potrafi on pracować w grupie i tworzyć relacji personalnych ze swoimi rówieśnikami. Zauważalna jest również jego nieumiejętność radzenia sobie z emocjami – szybko wpada w złość, źle znosi wszelkie zmiany i zdarzają się mu epizody agresji. Staram się więc, aby mój syn miał możliwość wieloprofilowej terapii, która nauczy go żyć w świecie, którego do końca nie potrafi zrozumieć.

Nawet najmniejszy gest wsparcia z Państwa strony będzie miał realny wpływ na lepszą przyszłość dla mojego kochanego Maksa, za co ciężko jest nam podziękować wyłącznie przy użyciu słów. Mam nadzieję, że okazane przez Państwa dobro powróci i to ze zdwojoną siłą.

Wdzięczna mama Maksymiliana