Hugo Wójtowicz

Apel

Długo czekaliśmy na moment, w którym powitamy na świecie nasze dziecko. Kiedy wreszcie nadszedł ten piękny czas, Hugo wcale się nie spieszył, ale od samego początku wykazał się ogromną wolą walki. Pamiętam, jak podczas cesarskiego cięcia wszyscy na sali nagle zamarli. Przez chwilę myślałam, że stało się najgorsze. Dopiero później dowiedzieliśmy się, że szyjka naszego synka była aż czterokrotnie owinięta pępowiną.

Przez pierwsze dwa lata życia Huguś był radosnym, wiecznie uśmiechniętym maluszkiem. Uwielbiał autka – układał je w rządki, segregował według kolorów. Najbardziej fascynowały go te błyszczące, brokatowe.

Około czwartego roku życia zaczęliśmy zauważać niepokojące zmiany. Hugo zaczął cofać się w rozwoju – przestał sam się ubierać, coraz częściej zamykał się w sobie, pojawiły się silne lęki. Nie chciał wychodzić z domu, bał się rozstawać z nami, a jedynymi osobami, z którymi wciąż rozmawiał, byliśmy my. Wtedy po raz pierwszy usłyszeliśmy podejrzenie spektrum autyzmu. Długo czekaliśmy na diagnozę, która ostatecznie potwierdziła nasze przypuszczenia.

Przez pół roku walczyliśmy o to, by nasz synek odzyskał równowagę – udało się! Hugo ponownie zaczął mówić i ubierać się samodzielnie. Niestety, za każdym razem, gdy widzieliśmy poprawę, infekcja ponownie go osłabiała, powodując pogorszenie jego stanu. Rozpoczęliśmy więc dodatkową diagnostykę, by potwierdzić podejrzenie zapalenia mózgu PANS/PANDAS.

Zgodnie z zaleceniami lekarzy, ze względów neurologicznych oraz z powodu ich przerostu, w 2024 roku usunięto synkowi migdałki. Przeszliśmy przez dziesiątki badań, ale nadal nie wykonaliśmy wszystkich, ponieważ diagnostyka jest niezwykle kosztowna.

Z całego serca prosimy o pomoc. Chcemy zatrzymać proces atakujący mózg naszego synka! Każde wsparcie – nawet najmniejszy gest – ma dla nas ogromne znaczenie.

Dziękujemy za zrozumienie i pomoc.
Kochający Rodzice ❤️