Hugo Wójtowicz

Apel

Długo wyczekiwaliśmy przyjścia na świat naszego dziecka. Gdy miał nastać ten piękny czas, Hugo nie za bardzo się spieszył. Natomiast wykazał się olbrzymią wolą walki. Pamiętam jak podczas cesarskiego cięcia wszyscy na sali zamarli. Myślałam, że stało się najgorsze. Jak się potem okazało, szyjka chłopca była aż czterokrotnie owiniętą pępowiną.

Przez mniej więcej pierwsze dwa lata życia Huguś był wiecznie uśmiechniętym maluszkiem. Jego wielką pasją były autka, układał je w rządki, segregował kolorami. Najbardziej lubił te błyszczące, brokatowe. W wieku około 4 lat synek zaczął się cofać w rozwoju, przestał się ubierać, buczał, chował się, miał dużo lęków, nie chciał się z nami rozstawać ani wychodzić z domu. Nie rozmawiał z nikim oprócz nas. Wówczas pierwszy raz usłyszeliśmy, że syn może mieć spektrum autyzmu. Długo czekaliśmy na diagnozę, która potwierdziła nasze przypuszczenia. Pół roku zajęło nam, żeby wrócić do względnej równowagi. Hugo ponownie zaczął rozmawiać i samodzielnie się ubierać. Za każdym razem, gdy było już trochę lepiej, syn łapał infekcję i jego stan się pogarszał. Dlatego też rozpoczęliśmy dodatkową diagnostykę, która miała na celu potwierdzenie zapalenia mózgu - PANS/PANDAS. Wykonaliśmy już ogrom badań, jednakże nadal nie zrobiliśmy wszystkiego, gdyż diagnostyka jest bardzo droga. Czeka nas jeszcze wycięcie wszystkich migdałków, zarówno z przyczyn neurologicznych, jak i z uwagi na ich przerost. Dopiero potem będziemy mogli podjąć się odpowiedniego leczenia, jednakże ze względu na ciągłe infekcje syna, termin zabiegu już był wielokrotnie przekładany.
Bardzo prosimy o pomoc, chcemy zatrzymać proces atakujący mózg naszego synka! Będziemy wdzięczni za zrozumienie i każdy gest wsparcia.

Kochający Rodzice