Hubert Szymczak

Apel

Cześć, jestem Hubert. Urodziłem się o ponad 3 miesiące za szybko z wagą zaledwie 500 g. Pierwsze 8 miesięcy życia spędziłem w szpitalu, w sumie to w aż czterech szpitalach i nadal nie wiadomo, dlaczego w brzuchu u mamusi nie rosłem i tak źle to wszystko się potoczyło.

Początki były bardzo ciężkie, moje płuca były bardzo niedojrzałe, pomimo przyjęcia - jeszcze będąc w brzuchu mamy - dawki sterydów, spędziłem długie tygodnie pod respiratorem, z ostatnią nadzieją jaką jest tlenek azotu. Po paru tygodniach od urodzenia polecono rodzicom by mnie ochrzcili, ponieważ niewiele więcej można było już zrobić. Na szczęście dobre anioły pomogły mi i wszyscy odetchnęli z ulgą.

Nie był to jednak koniec wyzwań rzuconych mi przez los. Dysplazja oskrzelowa-płucna jest tak rozwinięta, że musiałem mieć założona tracheostomię. Przez długie tygodnie byłem w bardzo złej formie, na lekach opioidowych, karmiony sondą, przez co mój odruch ssania został zaburzony i lekarze zdecydowali się na gastrostomię.

Do tej pory przeszedłem trzy zabiegi na oczy by widzieć, operację ratującą życie na przepuklinę wielkości pomarańczy, miałem martwicze zapalenie jelit, wylew do mózgu, dziesiątki razy przetaczaną krew oraz kilka razy pokonałem sepsę.

Mój straszy brat bardzo się ucieszył kiedy w końcu wyszedłem do domu w sierpniu 2023 roku. Nasza dalsza droga zapowiada się nadal ciężko, czekają mnie na pewno długie miesiące rehabilitacji, wiele wizyt u specjalistów czy wyjazdy na turnusy lecznicze.

Będzie mi bardzo miło, jeśli zechcesz mi pomóc w drodze do sprawności, w drodze do dogonienia rówieśników, ponieważ ja, jak i rodzice nadal wierzymy, że tak może być.

Wielkie dzięki! 😉