Zofia i Maria Kłusek

Apel

Kiedy dowiedziałam się, że noszę pod sercem bliźniaki, a w dodatku dziewczynki byłam najszczęśliwszą kobietą na świecie. Mimo, że ciąża bliźniacza 1k2o jest ciążą wysokiego ryzyka, do 28 tygodnia przebiegała w miarę spokojnie. Wtedy udałam się na kontrolne USG i natychmiast zostałam skierowana do instytutu matki Polki w Łodzi.

Stan moich dzieci z dnia na dzień był coraz gorszy. Co dzień wykonywano mi bardzo szczegółowe USG i tak po tygodniu została podjęta decyzja o cięciu cesarskim. W ten sposób zostałam mamą skrajnych wcześniaków urodzonych w 29 tygodniu. 29 marca zamiast 7 czerwca…

Moje dzieci były w stanie krytycznym, obie zaintubowane. Co dzień coraz to gorsze informacje. U Zosi odma, a w 9 dobie przeszła zakażenie sepsa, wada serca. Po miesiącu walki o nasze córeczki myślałam że nic gorszego już nas nie spotka. Niestety… u Zosi wykryto zmiany w jej malutkiej główce. Nasz świat się zawalił. Marysia wymagała bardzo długo wspomagania oddechu, przez co aktualnie zmaga się z dysplazja oskrzelowo-płucną. Po 76 dniach wyszłyśmy do domu. Pełni lęku i obaw. Zosia od dnia wyjścia ze szpitala jest w ciągłej rehabilitacji metodą NDT Bobath i metodą Vojty. W lipcu odbył się zabieg na jej malutkim serduszku. Jest pod opieką kardiologa, neurologa, osteopaty, ortoptysty, okulisty. U córki stwierdza się opóźnienie psychoruchowe. Walczymy co dzień, aby nasza córeczka była w przyszłości sprawną i samodzielną dziewczynką.

Pierwszy rok w rehabilitacji dziecka jest najważniejszy, dlatego Zosia ćwiczy 5 razy w tygodniu. Niestety rehabilitacja, specjaliści, zaopatrzenie ortopedyczne i turnusy rehabilitacyjne pochłaniają większość naszych oszczędności, dlatego zwracamy się o pomoc ludzi dobrej woli.

Z całego serca dziękujemy!
Rodzice Zosi i Marysi