Wiktoria Sawicka

Apel

Córka, będąc jeszcze w brzuchu i ważąc niespełna 700 gramów, przeszła swoją pierwszą operację domknięcia przepukliny oponowo-rdzeniowej. Dwa dni po operacji nie mieliśmy wątpliwości jakie imię jej nadamy – Wiktoria, czyli zwycięstwo.

W wyniku powikłań Wiktoria spędziła połowę swego życia w szpitalach, gdzie kilkukrotnie wymagała interwencji neuro- i kardiochirurgicznej na bloku operacyjnym.

Zakażenie płynu mózgowo-rdzeniowego skutkowało kilkumiesięczną antybiotykoterapią, co przy współistniejącym wodogłowiu doprowadziło do problemów neurologicznych córki. Dzięki interwencji lekarzy udało nam się opuścić szpital po 4 miesiącach, jednak Wiktoria nie mogła zbyt długo cieszyć się domem. Dysfunkcja zastawki komorowo-otrzewnej zmusiła nas do kolejnego pobytu.

Dziś już te koszmarne dni spędzone w szpitalnych murach są za nami, co nie znaczy, że Wiktoria wyzdrowiała. Jej choroba już zawsze będzie wymagać stałej opieki lekarzy specjalistów, co wiąże się z dalekimi i kosztownymi wizytami. Wiktoria ma wiotkie porażenie nóżek, dlatego nie rusza ani nie czuje stópek. Stan bioder na dzień dzisiejszy jest zagrożeniem jeżeli chodzi o możliwość poruszania się.

Nie możemy zrezygnować z zajęć fizjoterapeutycznych oraz porad lekarzy ortopedów, by nasz największy skarb mógł kiedyś poruszać się na swoich nóżkach. Za kilka miesięcy Wiktoria będzie potrzebować sprzętu wspomagającego poruszanie się. Niestety wymaga to dużych nakładów finansowych, które są dla nas nie do udźwignięcia.

Z serca dziękujemy za całą Waszą dotychczasową pomoc i prosimy o wsparcie w tej trudnej dla nas walce, aby kiedyś Wiktoria spacer mogła odbyć na własnych nóżkach.

Pomóżmy jej zwyciężyć tę walkę.