Piotr Szczęsny i Jan Szczęsny

Apel

Nasi synowie mają AUTYZM i chcemy, aby nauczyli się z tym żyć. Bo, mimo że starszy ma 20 lat, a młodszy 13, ich stopień niepełnosprawności sprawia, że funkcjonują jak małe dzieci. Codzienność bywa trudna i wymaga od nas ciągłej organizacji oraz planowania, nieprzerwanej kontroli. Jesteśmy w nieustannym napięciu, starając się uczynić wszystko, aby żaden z nich, nieświadomie, nie zrobił sobie krzywdy.

Janek nie mówi, dlatego też nie powie nam, co go boli, co mu przeszkadza – krzyczy lub mruczy albo sylabizuje.

Wiemy, że z każdym rokiem chłopcy są starsi i my jesteśmy starsi, i wiemy, że mamy coraz mniej czasu, aby nauczyli się tego, co potrzebne jest w życiu – komunikacji, samodzielności, współpracy, właściwego zachowania, dostosowania się do norm społecznych...

Już wiemy, że upośledzenie znaczne sprawiło, że będą jak małe dzieci. Narasta ogromna przepaść między nimi, a rówieśnikami. Nasze życie dostosowało się do nich. Wakacje, ferie, święta wymagają od nas logistyki, wsparcia asystentów, ośrodków, turnusów terapeutycznych, po to abyśmy mogli złapać oddech i odpocząć. Oboje potrzebują nieustannej opieki, zajęć z logopedą, psychologiem, pedagogiem, integracji sensorycznej, masaży.

Każdy z chłopców jest inny, ma inne zaburzenia oraz inne potrzeby. Każdy z nich jest na innym etapie rozwoju. Zapewniamy wszystkich, że 1,5% zostanie dobrze zainwestowane. Dobro, którego zostaniecie udziałowcami, zaprocentuje i dla kogoś świat stanie się lepszy.