Paweł Zduńczyk

Apel

Pierwsze niepokojące zaburzenia rozwojowe zauważyliśmy u Pawełka po skończeniu przez niego 2. roku życia – syn przestał mówić, nie wskazywał palcem i nie utrzymywał kontaktu wzrokowego. Rozpoczęta wówczas diagnostyka w poradni psychologiczno-pedagogicznej zakończyła się rozpoznaniem autyzmu dziecięcego.

Autyzm sprawił, że uszy Pawełka przestały słyszeć, oczy widzieć, usta mówić, a ciało czuć w taki sposób, jaki ma miejsce u jego rówieśników. Abyśmy mogli się z nim prawidłowo komunikować, konieczna jest jego długoterminowa i wielokierunkowa terapia. Dzieci w spektrum autyzmu zamykają się w swoim świecie, do którego nie sposób jest się dostać, choć z pewnością pomogłoby to w pełni zrozumieć emocje i uczucia, które im towarzyszą podczas codziennych wydarzeń. Jedyną nadzieją jest terapia, dlatego też prosimy o Państwa wsparcie z przeznaczeniem właśnie na ten cel.

Przed Pawełkiem jeszcze długa i trudna walka zanim uda się mu osiągnąć cel terapii, którym jest przede wszystkim poprawa codziennego funkcjonowania, mamy więc szczerą nadzieję, że zechcą mu Państwo choć przez chwilę potowarzyszyć na tej drodze.

Wdzięczni rodzice Pawła