Oliwier, Krystian i Lena Grochoccy

Apel

Proszę o pomoc dla trojga moich niepełnosprawnych dzieci! Tylko z Państwa wsparciem uda mi się przezwyciężyć napotykane każdego dnia przeciwności losu! Oliwier urodził się w 2014 r. Każdego dnia walczy o swoją samodzielność, jest dzieckiem niesamodzielnym, nie komunikuje się, nie mówi.

Niestety, autyzm atypowy, upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym, wada wzroku, niedosłuch, zaburzenia sensoryczne, hipogammaglobulinemia, cechy dysmorfii, refluks żołądkowo-przełykowy, zapalenie przełyku, przełyk Barretta, problemy urologiczne, zaburzenie napięcia mięśniowego, skolioza oraz inne problemy ruchowe, zespół Weissa-Kruszki (bardzo rzadki zespół genetyczny), pierwotny niedobór odporności – to przeciwności, z którymi Oliwier mierzy się każdego dnia. Stała pomoc wielu specjalistów oraz terapia są niezbędne, aby uczynić jego życie łatwiejszym. Lena od urodzenia stawia czoła przeciwnościom losu. Padaczka lekooporna, upośledzenie w stopniu umiarkowanym, autyzm dziecięcy, zaburzenia sensoryczne, napięcie mięśniowe, wada postawy, astma, alergia, AZS, niedokrwistość, zapalenie żołądka, refluks, SIBO, pospolity zmienny niedobór odporności – ze względu na te schorzenia wymaga wielokierunkowej terapii, która daje nadzieję na lepsze funkcjonowanie w przyszłości. Krystian jest nastolatkiem, który zmaga się z Zespołem Aspergera i depresją. Na co dzień towarzyszą mu również wada wzroku, astma oskrzelowa, niedoczynność tarczycy, skolioza i wady postawy. Wszystko to znacząco wpływa na jego codzienne życie, czyniąc je niezwykle trudnym. Fachowa pomoc specjalistów jest jedyną szansą na to, że kiedyś będzie lepiej. Wielokierunkowe zajęcia terapeutyczne, logopedia, SI, rehabilitacja, TUS-y, psycholog, pedagog, indywidualne turnusy rehabilitacyjne, sprzęt rehabilitacyjny, regularne wizyty u specjalistów, dalsza diagnostyka – to wydatki, które są konieczne, aby każde z moich dzieci miało szansę na niezależną przyszłość. Bez Państwa wsparcia nie uda mi się sprostać ich potrzebom, dlatego bardzo proszę o choćby najmniejsze wsparcie.
Wdzięczni rodzice