Mirosław Szuta

Apel

Mam na imię Mirek i mam 58lat. W styczniu 2016 roku jadąc samochodem doznałem wylewu krwotocznego, który zmienił moje dotychczasowe życie. Przewieziono mnie od razu do szpitala, w którym przez miesiąc walczyłem ze swoim stanem zdrowia. Później zostałem przewieziony do szpitala rehabilitacyjnego i tam kontynuowałem dalsze leczenie. Po ponad 5 miesiącach ciężkiej i żmudnej dla mnie rehabilitacji stanąłem w końcu o własnych siłach. W 2017 roku doznałem ponownego udaru tym razem po drugiej stronie ciała. Niestety cała moja 1,5 roczna praca została zaprzepaszczona. Musiałem na nowo zebrać siły, żeby stawić czoła ponownemu leczeniu. Zaczął do mnie regularnie przyjeżdżać rehabilitant. W międzyczasie pojawiły się napady padaczkowe powylewowe, które również osłabiły mój organizm. Mam niewładną prawą stronę ciała oraz cierpię na afazję sensomotoryczną. Po kilku latach wytężonego wysiłku oraz pracy nad koordynacją ruchową udało mi się dojść do takiego stanu, w którym przemieszczam się o kuli z asekuracją drugiej osoby. Na każdym kroku staram się podejmować walkę z chorobą. Poprzez codzienną rehabilitację i ćwiczenia w domowych warunkach udaje mi się małymi kroczkami podążać do przodu. Jednak, aby móc w pełni funkcjonować potrzebuję wielu godzin rehabilitacji, która niestety jest bardzo kosztowna, a moja renta nie starcza na pokrycie jej kosztów. Obecnie staram się ćwiczyć w domu i robić postępy. W związku z moją niepełnosprawnością uzależniony jestem od mojej rodziny. Mam Żonę i dwoje wspaniałych dzieci: 14 letniego Syna oraz 20 letnią Córkę, które są dla mnie dużą pomocą i ostoją. Mam kochającą rodzinę i dla nich każdego dnia podejmuje się leczenia. Mam w sobie dużo determinacji i silnej woli, jednak moja choroba przerosła nas finansowo. Dzięki rehabilitacji mam możliwość utrzymania się w dobrej kondycji fizycznej. Mam nadzieję, że znajdą się ludzie dobrej woli, którzy zechcą okazać mi swą pomoc. Za każde wsparcie serdecznie dziękuję!