Marcelina Sokołowska

Apel

Witajcie, jestem Marcelinka, ale w domku mówią na mnie Misia, Marcelka albo Marcysia. Choruje na Zespół Di George’a, który spowodował, że moje serduszko było inne niż wszystkie zdrowe serduszka, ponieważ urodziłam się ze wspólnym pniem tętniczym.

Rodzice dowiedzieli się, że będę wyjątkowa jeszcze, gdy byłam w brzuszku. W dniu moich narodzin, jak tylko przytuliłam się do mamy lekarze zabrali mnie na Oddział Intensywnej Opieki Noworodka do ciepłego pudełeczka - mama mówiła na to inkubator - gdzie spędziłam 3 tygodnie czekając na operację. Ze względu, że urodziłam się malutka lekarze nie mogli w całości naprawić mojego serduszka od razu. Przeszłam jedną operację, podczas której doktor rozdzielił moją tętnicę płucną od aorty i przyczepił do odpowiednich komór. Została mi dziura, więc przede mną jeszcze długa droga i następne zabiegi oraz operacje. Po pobycie najpierw na OIONie, następnie na Oddziale Pooperacyjnym trafiłam na Oddział Kardiochirurgii, gdzie wreszcie mogłam być z mamusią, a 2 tygodnie później rodzice zabrali mnie do domku.

Obecnie biorę leki na serduszko, które mają pomóc mu lepiej funkcjonować, w ostatnim czasie przeszłam cewnikowanie serca oraz angioplastykę (tzw. balonikowanie), abym mogła jeszcze poczekać troszkę czasu z kolejną operacją.

Mama i tata bardzo się starają, żebym mogła być jak inne dzieci. Jeżdżą ze mną do różnych lekarzy oprócz kardiologa np. neurologa, immunologa, endokrynologa i na rehabilitację, więc mimo że jestem taka mała to już mi dają tyle zajęć.

Może chcielibyście pomóc mi i rodzicom, żebym mogła jeździć na te zajęcia, które zapewniają mi mama i tata, żebym mogła się rozwijać oraz dalej cieszyć swym uśmiechem i gaworzeniem. Wystarczy przekazać na mój cel 1,5% podatku. Tak, to takie proste.

Z góry bardzo dziękuję i całuję mocno.
Marcelinka