Maksymilian Cierlicki

Apel

Maksymilian, lat 6.
Już w trzeciej dobie swojego życia został przetransportowany do Górnośląskiego Centrum zdrowia dziecka w Katowicach. Zdiagnozowano u syna zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych, a także inne zaburzenia mózgowe, bogrubiałą blaszkę czaszkową, dokomorowy krwotok I stopnia (krwotok do mózgu), a także naczyniaki kończyny dolnej lewej. Maksymilianek od początku swojego życia zmagał się z wieloma trudnościami. Wszelkie umiejętności rozwojowe były w dużym stopniu opóźnione i tak jest do dnia dzisiejszego.

U Syna stwierdzono niepełnosprawność ruchową tzw. afazję (opóźnioną mowę), zaburzenia przetwarzania sensorycznego, niepełnosprawność intelektualną w stopniu lekkim, niepełnosprawność sprzężona, obniżone napięcie mięśniowe w centralnej części ciała (hipotonia mięśni obszaru orofacjalnego), zaburzenia przetwarzania słuchowego oraz wady postawy takie jak stopy płasko koślawe, koślawość kolan, nadpobudliwość psychoruchową, jak i również nadwrażliwość słuchową i dotykową.

Syn posiada orzeczenie o niepełnosprawności, orzeczenie o kształceniu specjalnym oraz orzeczenie o wczesnym wspomaganiu rozwoju.Jednak powyższe orzeczenia nie dają za wiele bezpłatnej pomocy. To kropla w morzu potrzeb. Syn potrzebuje stałej i częstej pomocy specjalistycznej z zakresu między innymi fizjoterapii metodą np. NDT Bobath, fizjoterapii wad postawy, regularnych i częstych wizyt u neurologopedy, logopedy, psychologa, aby usprawniać mowę. Ponadto terapie behawioralne, zajęcia sensoryczne usprawniające między innymi małą i dużą motorykę, która ma ogromny wpływ na mowę. Treningi umiejętności społecznych, a także wszelkiego rodzaju wizyty lekarskie w specjalistycznych poradniach takich jak neurologiczna, ortopedyczna, kardiologiczna, onkologiczna, wad postawy i inne.

Niestety synka wychowuję sama, też nie posiadam żadnej rodziny, która jest zawsze dużym wsparciem. Ponadto ojciec dziecka nie interesuje się zdrowiem i losem własnego syna i nie uczestniczy w życiu Maksymiliana.
Zważywszy na powyższe okoliczności, nie jestem w stanie sama udźwignąć tak olbrzymich nakładów finansowych.

Maksymilian jest radosnym, wrażliwych chłopcem, który również zasługuje na prawidłowy rozwój. Serce mi pęka każdego dnia, mając świadomość, że nie stać mnie na taką rehabilitację, jaką Maksymilian potrzebuje.
Dlatego błagam ludzi dobrej woli o wsparcie finansowe, jak i również podarowanie 1,5% podatku na leczenie mojego synka.

Bez Państwa wsparcia sama nie podołam tej nieuczciwej materialnej walce, od której zależy przyszłość mojego dziecka.
Za każdą podarowaną złotówkę, dziękuję w imieniu swoim i dziecka.
Mama, Maksymiliana