Krystian Urban

Apel

Krystek to wspaniały i cudowny 14-latek, który niestety już od urodzenia zmaga się z wieloma trudnościami. Autyzm, niepełnosprawność intelektualna w stopniu lekkim, zaburzenia sensoryczne, różnego rodzaju lęki i bardzo mocne migrenowe bóle głowy nie pozwalają mu funkcjonować samodzielnie w otaczającym go świecie. Bardzo długo komunikował się tylko gestami i w sobie znanym języku. Jego pasją są pociągi, tramwaje, autobusy i windy. Wiedzę na ich temat pochłania błyskawicznie. W szkole niestety jest dużo gorzej, ma bardzo duże problemy z nauką. Posiada świetne umiejętności nawigacyjne, jednak nie potrafi czytać ze zrozumieniem, opowiadać historyjek, budować opowiadań i zdań - zakres jego słownictwa jest ubogi. Bardzo często też choruje.

Często muszę się domyślać jego potrzeb, ponieważ nie potrafi ich jasno zakomunikować, co prowadzi do jego frustracji, płaczu i agresji. Życie codzienne i podstawowe czynności tak jak u wielu ludzi z autyzmem, sprawiają Krystkowi trudność. Bardzo nie lubi hałasu, w szkole używa słuchawek wygłuszających, nie lubi dotyku innych ludzi, co jest trudne czasami do zrealizowania w transporcie miejskim, każde wyjście musi być wcześniej ustalone i zgodne ze schematem, nic nie może być zrobione spontanicznie. Łatwo jest go przebodźcować, co skutkuje silnymi bólami głowy i wymiotami. Latem niestety też w ciągu dnia siedzi przeważnie cały czas w domu, ponieważ słońce i wysoka temperatura również wywołują silne bóle głowy i wymioty.

U syna zdiagnozowano również nadpobudliwość, wzmożone napięcie mięśniowe, alergię pokarmową i wziewną, częste infekcje dróg oddechowych, zatok i uszu, okresowe niedosłuchy, pogarszający się wzrok i bardzo dużą wybiórczość pokarmową - je tylko kilka określonych produktów i dań, jego organizm całkowicie odrzucił owoce, warzywa i ryby.

Od najmłodszych lat uczęszczamy na różnego rodzaju terapie, m.in. do logopedy, psychologa. SI, TUS, psychiatry, alergologa, neurologa, okulisty, laryngologa i fizjoterapeuty. Niestety wszystkie zajęcia i terapie są płatne, a tylko dzięki nim Krystek ma szansę na poprawę jakości życia i lepsze funkcjonowanie w społeczeństwie. Chcielibyśmy jeszcze spróbować wielu innych terapii, które mogłyby pomóc Krystkowi. Jednakże leczenie naszego syna jest niestety bardzo kosztowne i nie jesteśmy sobie w stanie sami z tym poradzić z jednej pensji, ponieważ ja nie pracuję, tylko zajmuję się synem, a i moja choroba niestety nie pozwala mi wrócić do pracy.

Zwracamy się do Państwa z ogromną prośbą o pomoc - każdy grosz, każda złotówka ma dla nas ogromne znaczenie. Bardzo dziękujemy za każdy gest wykonany w naszym kierunku!

Wdzięczni i pełni nadziei - Kochający mocno Rodzice Krystianka.