Kornelia Maj

Apel

Kornelia urodziła się w czerwcu 2020 r. Początkowo wszystkie etapy rozwoju szły prawidłowo. Dopiero około 18-20 miesiąca zaczęliśmy zauważać niepokojące nas sygnały - brak kontaktu wzrokowego, brak gestu "papa", brak reakcji na imię czy niechęć do zabaw zabawkami zgodnie z ich przeznaczeniem, czyli typowe objawy dla dziecka z autyzmem.

Od tego momentu zaczęły się nasze intensywne działania diagnostyczne w kierunku autyzmu. Niestety terminy na NFZ były - i w dalszym ciągu są - bardzo odległe, więc zdecydowaliśmy się na szereg prywatnych i drogich badań, aby Kornelia nie stała w miejscu. Dzięki pomocy rodziny we wrześniu zakończyliśmy diagnozowanie, które potwierdziło u córci autyzm. Pani psychiatra podniosła nas na duchu mówiąc, że Kornelia jest malutka, wcześnie zdiagnozowana i ma duże szanse, aby nadrobić wiele deficytów. Jest jedno "ale"... Niezbędna jest do tego intensywna terapia.

Sama Kornelia, jak widać po zdjęciach, jest uśmiechniętym, pozytywnym, pogodnym, będącym w swoim świecie, szczęśliwym dzieckiem. Kornelia nie mówi, nie wypowiada pojedynczych słów, jak "mama" czy "tata". Nie reaguje na polecenia, jedyną formą komunikacji z nami jest łapanie nas za rączkę i prowadzenie lub wskazanie naszą ręką na miejsce lub rzecz, o którą jej chodzi. My jako rodzice wspieramy ją i pomagamy we wszystkim, aby nadrobić wszystkie braki i dać jej szansę na prawidłowy rozwój oraz możliwość lepszego funkcjonowania. Widzimy, że Kornelia jest inteligentna, a intensywna praca małymi kroczkami zaczyna działać.

Dzięki okazanej pomocy wielu osób z dobrym sercem i naszej ciężkiej pracy oraz terapeutów zaangażowanych w ciągłą walkę o lepsze funkcjonowanie Kornelci jesteśmy dumni mogąc podzielić się z Wami postępami naszej córki. 2 lata to był niezwykle intensywny okres, Kornelcia w końcu powiedziała Tata oraz Pa Pa, za którym to idzie również gest machania rączką, czego nie było :) mały gest, ale w naszej walce to duży krok :) Mama niestety nie udało się jeszcze :( komunikacja werbalna w tym momencie jest jednym z największych naszych deficytów, dlatego kładziemy coraz większy nacisk na logopedie, masaże i zajęcia związane z mową. Jednak Kornelcia pokazuje już paluszkiem co chce, nie tylko łapie za rękę.

Przede wszystkim nauczyła się komunikacji alternatywnej czyli PECS przez co jest mniej nerwowo kiedy nie wiedzieliśmy co potrzebuje i co chce nam przekazać. Kornelcia już teraz ma piękny kontakt wzrokowy, którego nie było wcale, rozumie coraz więcej gdy do niej się mówi, wykonuje drobne, nieskomplikowane polecenia. Otwiera się również na inne dzieci, obserwuje je, lubi z nimi przebywać, choć o nawiązaniu jakiejś relacji jeszcze nie ma mowy to przynajmniej wychodzi z swojego samotnego świata. Walczymy każdego dnia o jej postępy, o jej samodzielność. Choć małe kroczki to jednak napawają optymizmem na przyszłość. Walczymy i wierzymy!

W imieniu nas - rodziców oraz naszej córeczki Kornelii, dziękujemy za każdą okazaną pomoc!