Julia Pawłowska

Apel

Witaj! Nazywam się Julia i już w brzuszku mamy miałam pod górkę. Gdy miałam 22 tygodnie, zaczął mi zagrażać poród przedwczesny. Mamusia leżała tydzień w jednym szpitalu, a następnie przetransportowano nas karetką do Instytutu CZMP w Łodzi.

Potem wcale nie było spokojniej, mamusia leżała w szpitalu co miesiąc i tak aż do lipca 2018, kiedy przyszłam na świat w zielonych wodach płodowych. Moje tętno spadało i wyciągnięto mnie kleszczami...

Całe szczęście ja tego wcale nie pamiętam, choć mamusia mówi, że to był horror. Niestety, po takim porodzie musiałam spędzić w nim jeszcze cały tydzień.

W domu ciągle płakałam i bardzo mało spałam, ale wszyscy mówili, że to normalne. Dobrze, że mam taką dzielną mamę, bo gdy nagle zaczęła opadać mi głowa nie posłuchała lekarza, że to normalne u niemowląt i zabrała mnie do szpitala. Wtedy mamusia usłyszała, że choruję na epilepsję, mam obniżone napięcie mięśniowe i pilnie potrzebuję rehabilitacji.

Aktualnie mam 5 lat i umiem już jeździć na rowerze czterokołowym, podskoczyć w miejscu i oderwać stopy od podłogi, coraz lepiej biegam. Niby zwykłe czynności, ale ich nauka zajęła mi dużo więcej czasu, niż normalnie bywa. Niestety, mam jeszcze niedowidzenie obuoczne z wysoką krótkowzrocznością: -11.25, astygmatyzm i niedokrwistość tarczowatokrwinkową. Mimo tego zwykle jestem bardzo wesoła, pogodna i dzielna mimo tylu różnych terapii i zajęć, na które uczęszczam.

W tym miejscu chciałabym poprosić Cię o wsparcie mnie poprzez oddanie 1,5% swojego podatku lub darowizny. Pomoże mi to opłacić rehabilitacje, leki i badania, szkła korekcyjne oraz drogie specjalistyczne badania kontrolne oczu, abym wciąż mogła widzieć i poznawać świat jak inne dzieci!

Dziękuję Ci za każdy miły gest i pozytywne myśli!
Julia wraz z rodzicami