Alan Ziętek

Apel

Moi Mili, mam na imię Alanek, jestem prawie rocznym, bardzo przyjaznym i uśmiechniętym chłopcem.Urodziłem się w 36 tc. z wadą serduszka - ubytek przedsionkowo-komorowy, obniżonym napięciem mięśniowym i zespołem Downa. Od samego początku musiałam brać leki, bo byłem tak słaby i miałem duże trudności z jedzeniem, mój apetyt z dnia na dzień się zmniejszał i bardzo się męczyłem. Kiedy byłem z rodzicami na badaniach okazało się, że mam niewydolność serduszka, co opóźniło moją rehabilitację. Kiedy miałem 6 miesięcy, przeszedłem operację ratującą życie. W szpitalu spędziłem trudne 2 tygodnie. Po powrocie do domu musiałem przejść rekonwalescencję. Nadal muszę brać leki, żeby moje serduszko się nie męczyło i mogło się zregenerować. Niedawno miałem kontrolę po operacji, okazało się, że, zastawka w moim serduszku troszkę się przesunęła. Doszły do tego złe wyniki krwi i brak odporności. Parę dni temu zacząłem długotrwałą i bardzo kosztowną rehabilitację. Mam najukochańsza Mamusię na świecie, ale sama zmaga się z niepełnosprawnością. Przez moją chorobę Tatuś musiał zwolnić się z pracy, żeby pomagać Mamusi opiekować się mną, jeździć ze mną do specjalistów i na częste kontrole do szpitala, a także na rehabilitację, którą mam 3 razy w tygodniu. Rodzice dokładają wszelkich starań, żebym w przyszłości mógł być w pełni samodzielną osobą. Chciałbym móc uczestniczyć w turnusach rehabilitacyjno-logopedycznych. Chcę nauczyć się samodzielnie obracać na boki, podnosić główkę, siadać i stawiać pierwsze kroki, a także chcę nauczyć się mówić, żebym mógł sam wam podziękować za pomoc.