Emilia Rozumek

Apel

Emilka urodziła się w 27 tygodniu ciąży, jako drugi bliźniak, ważąc zaledwie 850 gram. Jej siostrzyczka, mimo ogromnego wysiłku i zaangażowania lekarzy przegrała swoją walkę o życie. Do tamtego pamiętnego dnia ciąża przebiegała książkowo. Wszystko stało się tak nagle, że lekarze nie zdążyli przygotować dziewczynek do tak wczesnego opuszczenia bezpiecznego brzuszka mamy, co było w tamtej sytuacji konieczne. W pierwszej dobie życia Emilka przeszła aż 3 reanimacje, jej stan przez długi czas był krytyczny.

88 dni w szpitalu, mnóstwo kilometrów pokonanych codziennie, aby choć przez godzinę lub dwie móc przy niej być, morze wylanych łez, tysiące pytań i ona - ta jedna maleńka niesamowicie silna i waleczna istotka, tocząca nierówną walkę o życie i zdrowie. Leżąca wśród mnóstwa kabelków, kakofonii dźwięków, otoczona przeróżnymi sprzętami ratującymi życie. „Niejeden dorosły nie przeżyłby tego, co pani córka przeżyła. To bardzo waleczne dziecko” - to słowa jednej ze wspaniałych Pań położnych z krakowskiego szpitala. Przeciwników było wielu: sepsa, retinopatia wcześniacza, grożąca całkowitą ślepotą, dysplazja oskrzelowo-płucna, kardiomiopatia, żółtaczka, niedokrwistość, hiperglikemia, nadciśnienie płucne, zapalenie płuc - to wszystko, z czym nasza Kruszynka musiała walczyć w pierwszych dniach i tygodniach życia.

W dniu wyjścia ze szpitala nie zdawaliśmy sobie sprawy, że ta walka wciąż trwa i że mamy jeszcze jednego groźnego przeciwnika. Po miesiącach intensywnych rehabilitacji i braku większych efektów poszerzyliśmy diagnostykę, której wynikiem okazało się mózgowe porażenie dziecięce, spowodowane nagłym i przedwczesnym porodem, przebytymi schorzeniami, w tym niedotlenieniem okołoporodowym. Nasza córeczka ma 22 miesiące, a nadal nie pełza, ani nie raczkuje, nie siedzi samodzielnie, ma trudności ze swobodnymi obrotami. Dodatkowo codzienne funkcjonowanie utrudnia duża wada wzroku -10 dioptrii i astygmatyzm, co wiąże się z koniecznością noszenia okularów ze specjalnymi szkiełkami, które mają spowolnić pogłębianie się wady. Emilka mimo wszystko jest bardzo waleczna, tak bardzo chce, tak mocno walczy, a my bardzo wierzymy, że kiedyś pójdzie z nami na spacer na własnych nóżkach - nie chcemy i nie możemy odpuścić i się poddać. Dlatego też codziennie ją rehabilitujemy, jeździmy do wielu specjalistów, którzy łączą różne metody, aby, jak najowocniej pomóc Emilce w walce o jej lepsze jutro i pierwszy samodzielny kroczek. Większość wizyt odbywa się prywatnie, bo w naszym przypadku czas odgrywa kluczową rolę. Jesteśmy pod opieką neonatologa, neurologa, okulisty, pracujemy codziennie z różnymi terapeutami, aby umożliwić Emilce harmonijny rozwój na każdej płaszczyźnie. Ponadto zalecono nam pogłębienie diagnostyki w kierunku problemów metabolicznych oraz wad genetycznych, a są to badania, które musimy wykonać prywatnie.
Zgromadzone środki chcemy przeznaczyć przede wszystkim na koszty wyżej wymienionych badań, rehabilitacji oraz dojazdy. Za każdą pomoc serdecznie dziękujemy!

Rodzice