Stanisław Domka

Apel

Przekaż swój 1% i pomóż mi w osiągnięciu sprawności. Dla Ciebie to niewiele, dla mnie to duże możliwości!

Siemanko! Mam na imię Staś i urodziłem się z wadą genetyczną nazywaną zespołem Downa. Niedługo skończę 3 latka, więc nie wiem jeszcze co to znaczy i sam nie jestem w stanie o sobie opowiedzieć, ale mam manager mamę, która opowie o mnie kilka, mam nadzieję, pochlebnych słów... :)

Dzień dobry.
Nazywam się Alicja Gortych i jestem 29letnią mamą wychowującą niepełnosprawnego syna. Zanim pojawił się w moim życiu, zespół Downa był dla mnie jedną z wielu niewiadomych tego świata, na które wolałam nie patrzeć, lub udawać, że nie widzę. Jak to w życiu bywa, los obdarzył mnie sporym wyzwaniem, któremu od niespełna 3 lat codziennie stawiam czoła.

Staś urodził się 13 lipca 2018 roku, wiadomość o wadzie genetycznej wstrząsnęła moim światem, jednak zrobiłam wszystko co w mojej mocy, by zapewnić mu odpowiedni start. Dodatkowy chromosom w 21 parze wiąże się z opóźnieniem w rozwoju fizycznym i intelektualnym. Staś od swoich rówieśników różni się nie tylko wyglądem, ale przede wszystkim inaczej funkcjonuje jego organizm. Co za tym idzie, ma pewne ograniczenia i problemy zdrowotne.
Staś rozwija się znacznie wolniej niż zdrowi rówieśnicy. Choć ma ponad 2,5 roku, rozwój ruchowy Stasia jest na etapie 10 miesięcznego dziecka: nie chodzi, raczkuje, czasem staje przy meblach. Problemem jest nie tylko obniżone napięcie mięśniowe, co jest cechą wpisaną w zespół Downa, ale także asymetria ciała.
Staś jest wyjątkowo pogodnym dzieckiem, z dużym potencjałem, jednak wymaga wielu zajęć, do których, niestety, nie mamy dostępu na terenie naszej gminy. Inwestuję cały czas, cierpliwość, umiejętności i fundusze w jego rozwój by dać mu szansę na samodzielność. Wszystko, co staram się wypracować każdego dnia to jak najlepszy rozwój fizyczny, społeczny, oraz umysłowy.
W gminie Gubin w której mieszkamy nie ma dostępu do rehabilitacji dla tak wymagających, małych dzieci. Zmuszona jestem szukać terapii płatnych, z dala od miejsca zamieszkania.
Koszty znacznie przewyższają możliwości finansowe, dlatego zwracam się z prośbą o pomoc fundacji, stowarzyszeń, a także Was, szanownych darczyńców.
Poza problemami ruchowymi, Staś od urodzenia cierpi na poważne dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Wymaga częstych wizyt u specjalistów, przestrzegania diety eliminacyjnej, suplementowania odpowiednimi preparatami wspomagającymi.
Problemy gastrologiczne to nie jedyne problemy Stasia. Cierpi na zaburzenia snu, których w dalszym ciągu nie udało się zdiagnozować pomimo wielu badań.

Syn ma teraz 2,5 roku i jest pięknym, pogodnym chłopcem. Nie mówi ani słowa, choć potrafi czytać samogłoski. Nie chodzi, ale poprzez długie starania rehabilitantów pięknie raczkuje naprzemiennie dzielnie odkrywając świat. Nie jest samodzielny w żadnym stopniu, ale ma talent muzyczny, niesamowitą pamięć i taką radość w sobie, że zyskuje serca wszystkich, którzy go spotkają. Staś rozwija się powoli, ale zarówno ja jak i specjaliści uważamy, że ma duży potencjał i należy zrobić wszystko by umożliwić mu jak najlepszy rozwój.

Przed Stasiem wiele wyzwań i starań, by być sprawnym i choć odrobinę dorównać rówieśnikom. Wymaga to częstych badań, wizyt u specjalistów, zajęć z neurologopedą oraz rehabilitacji przez całe życie. Dzięki Waszemu wsparciu Staś otrzyma możliwość konsultacji lekarskich oraz uczestniczenia w turnusach rehabilitacyjnych.

Mam nadzieję, że zwrócą Państwo uwagę na tego uroczego chłopca i będą mogli wesprzeć Stasia w rozwoju. Głęboko wierzę w to, że moja ciężka praca oraz wytrwałość synka się opłacą i w przyszłości będę mogła cieszyć się towarzystwem wspaniałego, samodzielnego człowieka.

Dziękuję za każdy rodzaj okazanego wsparcia.

Uff nareszcie skończyła. Ale się rozgadała. No dobra, mam nadzieję że mama powiedziała Wam wszystkim jaki jestem cudowny, mądry i piękny, tak jak mi to codziennie powtarza.
Bardzo chciałbym już mówić i biegać, więc zrób ten mały krok i pomóż mi zrobić kiedyś mój. Pamiętaj o mnie wypełniając swoją deklarację PIT. A jeśli masz super gest lub dług wobec świata, to możesz mi przelać kieszonkowe za które kupię nowe buciki do ćwiczeń, pomoce logopedyczne, lub nawet pojadę ćwiczyć z moimi wujkami i ciociami w super specjalistycznym ośrodku! Wiecie, takim na super wypasie z nowoczesnym sprzętem, basenem, końmi... To dopiero jest atrakcja! Dobra, ode mnie to tyle, trzymajcie się i pamiętajcie, że bycie cichym bohaterem to kapitalna sprawa! :)