Maksymilian Olesiński

Apel

Maksymilian urodził się we wrześniu 2009 roku. Ważył prawie 4 kilogramy, mierzył 63 centymetry i otrzymał 10 punktów w skali Apgar. Niestety nasza radość nie trwała długo. Ze względu na przedłużającą się żółtaczkę musieliśmy zostać w szpitalu, po różnych dramatycznych przeżyciach po dwóch tygodniach zostaliśmy wypisani do domu. Od 4 miesiąca życia ze względu na osłabione napięcie mięśniowe i asymetrię ułożeniową rozpoczęliśmy rehabilitację. Pojawił się też refluks przełykowo – żołądkowy, który bardzo utrudniał nam życie. Mimo, że rozwój psychoruchowy był opóźniony, synek zawsze był radosnym, uśmiechniętym i wesołym chłopczykiem. Pierwsze niepokojące objawy, pojawiły się w 13 miesiącu życia, tydzień po podaniu szczepionki MMR. Syn trafił do szpitala po utracie przytomności i silnych torsjach. W wieku 16 miesiącu życia Maks postawił swoje pierwsze kroki, niestety równolegle zdiagnozowano zez zbieżny oraz wadę wzroku. W przeciągu 4 miesięcy przeszedł dwie operacje związane z jego ówczesnym stanem zdrowia. Po drugiej było coś nie w porządku…syn długo się nie wybudzał, gdy wróciliśmy do domu przestał chodzić, uśmiechać się, nie reagował na swoje imię, stał się zupełnie innym dzieckiem, płaczliwym, rozdrażnionym, a co najgorsze zamilkł zupełnie. Tak rozpoczęła się nasza wędrówka po specjalistach, szpitalach, terapeutach. W 2011 roku usłyszeliśmy diagnozę AUTYZM .Po szoku, rozpaczy i wielkim żalu, rozpoczęliśmy walkę o nasze dziecko, która trwa do dzisiaj. Rehabilitacja, terapia, specjaliści, turnusy rehabilitacyjne, leki i suplementy to nasza codzienność. Niestety koszty leczenia i rehabilitacji liczone są w tysiącach złotych. Od zawsze wiedzieliśmy, że nasz Maks choruje na przysłowiowe " coś jeszcze". Ciągła walka i przerzucanie się argumentami z prośbą o dalszą diagnostykę Maksia niestety nic nie dały. Wiedzieliśmy ,iż musimy znów sami zmobilizować się do dalszej walki o nasze dziecko. W momencie kiedy Maksio zaczął wycofywać się z umiejętności, ktore zdobywał ogromem pracy, wysiłku i łez długimi latami, znów zaczęliśmy poszukiwania. Po wielu dniach i nocach poszukiwań znaleźliśmy Profesora, który zdecydował się poprowadzić diagnostykę Maksymiliana jeszcze raz! I tak syn został pacjentem Kliniki Chorob Rzadkich we Wrocławiu. Obecnie Maks diagnozowany jest w kierunku wrodzonego zespołu wad genetycznych gdyż niepełnosprawność sprzężona jaką posiada powoduje coraz większe problemy w jego funkcjonowaniu (przykurcze, problemy w samodzielnym poruszaniu sie, problemy z sercem i wzrokiem). Musimy znaleźć przyczynę pogarszającego się stanu zdrowia Maksia.
I to szybko. Koszty zaleconych specjalistycznych badań genetycznych są ogromne i nierefundowane (aktualnie to koszt 7,500 tys zł).

I znów zostaliśmy ze wszystkim sami.
Zaczynamy od początku. Ale musimy dać radę, musimy!!! Kiedyś i dla nas zaświeci słońce!!!
Dla niego....

Dlatego Kochani zwracamy się z ponownie z prośbą o pomoc. Każde, nawet najdrobniejsze wparcie powoduje możliwość dalszej, nieprzerwanej walki o naszego Maksia-za co serdecznie z całego serca DZIĘKUJEMY. ❤❤❤
Rodzice.