Antonio Kłosowski

Apel

Antonio przyszedł na świat 24 stycznia 2025 roku. Ten dzień, który powinien być najpiękniejszym w naszym życiu, na zawsze pozostanie także jednym z najtrudniejszych. W chwili, gdy usłyszeliśmy jego pierwszy płacz, zamiast spokoju i radości, pojawił się lęk – bo już od pierwszych sekund musiał walczyć o każdy oddech, o każdą chwilę życia.

Jeszcze w czasie ciąży dowiedzieliśmy się, że coś niepokojącego dzieje się z jego serduszkiem. Podczas drugich badań prenatalnych padły słowa, które złamały nam serca – lekarz dostrzegł wadę. Kolejne echo potwierdziło dramatyczną diagnozę: HLHS, czyli niedorozwój lewej strony serca. Nasz synek miał urodzić się tylko z połową serca. W jednej chwili cały świat runął. Wiedzieliśmy, że bez serii skomplikowanych operacji nie będzie miał szans na życie.

Pierwszy etap – operacja Norwooda – odbył się, gdy Antonio miał zaledwie pięć dni. Tak maleńki, a już musiał stoczyć walkę, jakiej wielu dorosłych by nie wytrzymało. Każda minuta na sali operacyjnej była dla nas wiecznością, przeplataną modlitwami i rozpaczą. On jednak udowodnił, że jest silniejszy, niż mogliśmy sobie wyobrazić. Pod koniec lutego po raz pierwszy mogliśmy zabrać go do domu. To był moment szczęścia, ale i strachu – wiedzieliśmy, że to dopiero początek długiej i bolesnej drogi.

Teraz przed nami kolejny etap – operacja Glenna. Czekając na nią, staramy się żyć normalnie, choć wciąż towarzyszy nam niepewność i lęk przed tym, co przyniesie każdy kolejny dzień. Każda kontrola u kardiologa to chwile pełne napięcia. Z miesiąca na miesiąc stan zastawki trójdzielnej w serduszku Antonia pogarsza się, a niedomykalność staje się coraz poważniejszym zagrożeniem. Coraz częściej słyszymy, że konieczna może być dodatkowa ingerencja – kolejne zabiegi, kolejne cierpienia dla naszego maleństwa.

Codziennie patrzymy na niego i uczymy się cieszyć najmniejszymi rzeczami – uśmiechem, spojrzeniem, tym, że jest z nami. Ale nad każdym dniem unosi się cień – świadomość, że przyszłość jest niepewna, a czas z nim jest darem, którego nie da się przewidzieć.

Wasze wsparcie daje nam siłę. Zebrane środki pomogą nam w tym, co dla innych rodziców jest codziennością, a dla nas codziennym wyzwaniem – w opłaceniu leków, dojazdów na kontrole, wizyt u lekarzy, w dalszej walce o życie naszego synka.

Każdy dzień z Antonim jest wyjątkowy. Każdy uśmiech, każdy jego gest zapisujemy głęboko w sercu, bo wiemy, że przyszłość niesie więcej pytań niż odpowiedzi. Nasz synek ma tylko pół serca – ale to pół bije z niezwykłą siłą, pełne odwagi i nadziei.