Maksymilian Stefańczyk

Apel

Pierwsze problemy zdrowotne Maksa pojawiły się tuż po jego porodzie, kiedy to specjaliści wykryli u niego wiotkość przegrody międzyprzedsionkowej. Szczęśliwie, wada ta okazała się nie być groźna i obecnie w żaden sposób nie oddziałuje na codzienne funkcjonowanie naszego dziecka. Kiedy syn skończył rok, trafił do szpitala ze względu na mononukleozę, która – według lekarzy – bardzo osłabiła jego organizm i mogła się wiązać nawet z półrocznym powrotem do normalności.

Niestety, choć sześć miesięcy minęło, Maksymilian nie przestał objawiać niepokojących nas zachowań, jak: unikanie kontaktu wzrokowego, brak mowy, brak reakcji na imię, zero zainteresowania otoczeniem, wyalienowanie. Rozpoczęta wówczas diagnostyka zakończyła się stwierdzeniem autyzmu wczesnodziecięcego, który oznacza całościowe zaburzenie rozwoju.

Od momentu poznania diagnozy nasz syn uczęszcza do przedszkola terapeutycznego, gdzie ma realizowane kształcenie specjalne i zajęcia z zakresu wczesnego wspomagania rozwoju (logopedyczne, psychologiczne, sensoryczne). Dodatkowo poza przedszkolem korzysta z zajęć logopedycznych i psychologicznych w ramach rehabilitacji zaburzeń wieku rozwojowego. Ze względu na to, że Maksymilian nie mówi, wprowadziliśmy razem z przedszkolem i terapeutami komunikację alternatywną w formie pecsów oraz za pomocą „Mówika". Nadal zarówno my, jak i Maks uczymy się tej formy komunikacji - co często nie jest takie łatwe, jak się może wydawać.

U naszego syna zdiagnozowano również ADHD, co dodatkowo przeszkadza mu w nabywaniu nowych umiejętności i wiedzy. Potrzeba ciągłej aktywności ruchowej (wspinanie się, bieganie itp), a do tego brak poczucia strachu towarzyszący autyzmowi często przyczynia się do sytuacji niebezpiecznych dla niego samego.
Każdego dnia dokładamy wszelkich starań, aby Maks miał szansę zawalczyć o swoją przyszłą samodzielność. Im więcej godzin spędzi na zajęciach rozwojowych, tym mniej życia straci zamknięty w świecie autyzmu…
Stąd nasza ogromna prośba o Państwa wsparcie, które pozwoli nam zrobić jeszcze więcej na drodze po lepsze jutro dla naszego dziecka. Będziemy wdzięczni za każdy gest!

Rodzice Maksymiliana