Iga Szęszoł

Apel

Cześć! Jestem Iga.

Jestem skrajnym wcześniakiem, bo urodziłam się po 29 tygodniach i 5 dniach w brzuchu mamy. Mój start nie był szalony, bo ważyłam 1300 g, dostałam tylko 3 punkty w skali Apgar, nie mogłam sama oddychać i jeść, a moja twarz wyglądała inaczej niż wszystkich dookoła, bo urodziłam się z całkowitym lewostronnym rozszczepem wargi i podniebienia.

Spędziłam na Oddziale Intensywnej Terapii Noworodka 2 i pół miesiąca. Do wyjścia miałam na koncie przebytą sepsę, czterokrotne przetaczanie krwi, retinopatię wcześniaków, dysplazję oskrzelowo-płucną, złe wyniki badań słuchu, a także rurkę w żołądku, bo nie potrafiłam pić z butelki, jak inne dzieci. Mama jeździ ze mną na wszystkie wizyty i do szpitali. Była ze mną u okulistów, u chirurgów i na dwóch operacjach, żebym wyglądała jak inne dzieci, u neurologopedów, żebym potrafiła jeść i pić, u logopedów, żebym potrafiła mówić (ale mi nie wychodzi), u audiologów i laryngologów, żebym słyszała (ale prawie nie słyszę i potrzebuję aparatów do moich uszu), u fizjoterapeutów, żebym mogła się poruszać (chociaż chodzenia jeszcze nie opanowałam), u neurologów, kardiologów, neonatologów, pediatrów.

W tych wszystkich miejscach mnie kłuli, kroili, masowali, dotykali dziwnymi narzędziami i palcami, podłączali do dziwnych urządzeń i rurek, naklejali coś na moje ciało. A końca nie widać! Niezbyt mi się to podoba. Wolałabym w tym czasie bujać się na huśtawce lub bawić się z siostrą i wygłupiać z tatą.

Mama mówi, że będą kolejne operacje i szpitale, i kolejne godziny rehabilitacji, logopedów, neurologopedów, audiologów, laryngologów, ortodontów, dentystów, okulistów, psychologów, surdopedagogów i kto wie czego jeszcze… Czy ja mam na tyle palców, żeby to wszystko policzyć?! Czy ja nie jestem za mała na to wszystko?!

Pomożesz mi żyć trochę łatwiej? Jestem już taka tym zmęczona... Moja rodzina również...
Bardzo Cię proszę…