Oliwier Sedky

Apel

Życie Oliwiera zapowiadało się tak przecudownie zwyczajnie. Wyczekiwany, pokochany jeszcze zanim się urodził, wszystkie badania prenatalne zrobione - brak żadnych wad rozwojowych. Ciąża całkowicie donoszona, po urodzeniu: 10pkt. w skali Apgar. Wystarczył 1 dzień, żeby z ogromnej radości i szczęścia przejść do nieustannej walki i ogromu cierpienia.

W 1 dobie życia Oliwier nagle robi się senny, traci apetyt, zaczyna wymiotować na zielono. Szybkie USG, RTG i na sygnale jedzie do Centrum Zdrowia Dziecka. Jego małe jelitka nie funkcjonowały poprawnie - powstała niedrożność zagrażająca życiu. Szybka decyzja o bloku operacyjnym i wyłoniona pierwsza stomia. Pierwsze tygodnie swojego życia spędził na OIOM-ie i Patologii Noworodka, odseparowany od rodziców, walcząc o każdy kolejny dzień. Mnóstwo badań, biopsji, kolejnych badań, kolejnych biopsji i wreszcie druzgocąca diagnoza - choroba Hirschsprunga. Rzadkie schorzenie jelit, brak zwojów nerwowych pasażujących treść pokarmową, co prowadzi do niedrożności jelit i zagraża życiu.

Chociaż odnotowano z sukcesem jednoetapowe leczenie operacyjne, w przypadku Oliwiera nie było takiej możliwości. Jego jelita były rozdęte do wielkości 2-litrowej butelki. W każdej chwili mogły pęknąć, wywołać zapalenie otrzewnej, sepsę i śmierć.

Jedyna szansa to wieloetapowe leczenie chirurgiczne, które zaczęło się od stomii na jelicie grubym. Chirurdzy widzieli to optymistycznie: Oliwier musi podrosnąć, osiągnąć wagę 10kg, wówczas zostanie wycięty niedziałający odcinek jelita grubego, pozostała część będzie zespolona z odbytem, stomia zamknięta i teoretycznie powrót do normalnego życia. W ciągu roku wszystko powinno się skończyć.

Życie jednak pokazało, że choroba Hirschsprunga jest nieprzewidywalna i niezwykle wredna. Od tego doskonałego planu Oliwier przeszedł 10 kolejnych operacji, wielokrotnie ratujące życie. Ma za sobą niezliczoną ilość hospitalizacji, praktycznie co miesiąc spędza kilka tygodni na oddziale chirurgii lub na OIOM-ie. Miał trzy razy wyłoniona stomię, liczne perforacje jelit, stany zapalne, zrosty, niedrożności. Szpital stał się naszym więzieniem i domem jednocześnie. Najbardziej nie lubimy kąpieli, bo widok ran na brzuchu, blizn, szwów sprawia nam niemal fizyczny ból. A mimo to Oliwier jest zawsze uśmiechnięty i pełen energii. Czasami walczy o normalne życie, a czasami po prostu o życie. Niestety w tej walce potrzebne są też środki finansowe, których z roku na rok brakuje coraz bardziej, dlatego jeżeli możesz - przekaż Oliwierowi 1% podatku.